Το Sim City είναι το είδος ενός τόπου που θα μπορούσε να δημιουργηθεί οποιαδήποτε στιγμή. Αποτελεί ένα είδος πολιτισμού από παράξενα και θαυμάσια υβριδικά κτίρια. Αρχιτεκτονικές φόρμες γεννιούνται από την σύγκρουση μεταξύ της σύγχρονης τεχνολογίας και των παραδοσιακών αξιών. Ο δήμαρχος της πόλης , (ο χρήστης) αναλαμβάνει να αναπτύξει ή να αναδημιουργήσει εκτάσεις γης μέσα στην πόλη , να λύσει τυχών προβλήματά της ενώ νοιάζεται λιγότερο για τις ευαίσθητες ζώνες καθώς και για την μακροπρόθεσμη δημιουργία του master plan που ίσως να ήταν απαραίτητο. Δημιουργία νέων αστικών τοπίων σε μια εικονική πραγματικότητα.

Αναζητείται η περαιτέρω σύγκριση μεταξύ του πραγματικού και του εικονικού κόσμου όπως αυτό διαδραματίζεται στο video game μέσω των παρακάτω όρων.

[αστικότητα] Ο όρος αστικότητα προκύπτει από έναν τρόπο ζωής. Είναι ένας κώδικας για ένα σύνολο ανθρώπων, πάνω σε ένα συγκεκριμένο τόπο, μια συγκεκριμένη στιγμή. Η αστικότητα λοιπόν είναι ένα είδος «συλλογικής πληροφορίας» που λειτουργεί ως σχόλιο πάνω στην ύλη, την κατασκευή, την μορφή. Ο καθένας μας μπορεί να αντιληφθεί τον τόπο ως ένα διαφορετικό χάρτη της ίδιας πόλης, κατά συνέπεια τελικά η πόλη να μην αποτελεί ένα κοινό τόπο. (Sim City)

[χώρος] Ποια η σημασία όμως του χρόνου στο χώρο? Και ποια η σχέση του με το τοπίο? Το τοπίο διαφέρει ανάλογα με τις εποχές σύμφωνα με τον James Corner. Το ίχνος κάθε εποχής συνθέτει διαφορετικές κοινότητες και αυτό το κάνει περισσότερο συλλογικό. Στις μέρες μας, όμως, το τοπίο μεταφράζεται ως ένα ψηφιακό τοπίο [π.χ. Google earth]. Ο χώρος αλλάζει, από ένα εξιδανικευμένο χώρο αδρανών συντεταγμένων μετατίθεται σε ένα ενεργό χώρο διαντίδρασης. Αυτό συνεπάγεται μια μετατόπιση από την αυτονομία των αντικειμένων σε ένα δομικό , προγραμματικό συγκειμενικό (contextual) προσδιορισμό.

[κονσόλα] Μέσω της κονσόλας είτε του υπολογιστή, τα οποία αποτελούν νέα εργαλεία ψηφιακών τοπίων, μπορούμε να παρακολουθήσουμε τα πράγματα να αλλάζουν. Η αριθμητική είναι ένας κανόνας όπου ρυθμίζει και οργανώνει την πραγματικότητα. Την πραγματικότητα την οποία βιώνουμε ως μια ψηφιακή πλάνη, ως μια πιθανότητα αριθμητικών συνδυασμών. Για να μπορέσουμε όμως να κατασκευάσουμε τόπους θα πρέπει να αναθεωρήσουμε σχέσεις, όπως αυτές της ιστορίας_ μνήμης_ τόπου_ συνείδησης. Τη θέση μας μπορούμε να την αναγνωρίσουμε μέσω των σχέσεων που αναπτύσσονται σ’ ένα δίκτυο-πλέγμα. Συνεπώς τα δίκτυα επιτρέπουν τη δημιουργία ενός ομοιόμορφου τοπίου μέσα στο οποίο διακρίνονται δραστηριότητες και ελεγχόμενες κοινωνικές επαφές.

[ήρωας] Ο καθένας είναι πολίτης (ήρωας) μιας νέας πραγματικότητας, της ψηφιακής. Η ψηφιακή πραγματικότητα σήμερα, είναι το ιδεατό-φανταστικό περιβάλλον που δημιουργεί το video game και το οποίο περιβάλλει τον χρήστη-χρήστες με εικόνες, δίνοντας τους την εντύπωση πως βυθίζονται σ’ ένα ρεαλιστικό κόσμο. Εισάγονται σε αυτόν έχοντας τη δυνατότητα να δημιουργήσουν, να σκοτώσουν, να σκοτωθούν, να επικοινωνήσουν, να δράσουν μέσα σε αυτό το νέο εικονικό κόσμο.

[εικονικός χώρος] Ο πραγματικός κόσμος μετατρέπεται σε τεχνητό. Ταυτόχρονα όμως μπορούμε να γνωρίζουμε τους κανόνες που δημιουργούν και ορίζουν τον ψηφιακό κόσμο, όπως ένας προγραμματιστής έχει τη δυνατότητα φτιάχνει τους κανόνες, οι οποίοι μετά γίνονται εικόνες, παίρνουν μορφές, και έπειτα γίνονται χώρος. Ο ίδιος ο χρήστης έχει τη δυνατότητα να αλλάξει κοινωνικές, πολιτικές δομές. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την επιστροφή στην τοπικότητα και στην αποδέσμευση του ασαφούς.