Left 4 Dead

Το Left 4 Dead είναι ένα video game που κυκλοφόρησε στα τέλη του 2008.Το story βασίζεται σε πολλές cult ταινίες zombie , συγκεκριμένα απαρτίζεται από 4 φιγούρες φαινομενικά ασύνδετες μεταξύ τους -έ νας βετεράνος στρατιώτης,ένας υπάλληλος πολυεθνικής , ένας σκληροτραχηλος μηχανόβιος τύπος και μια φοιτήτρια που αρέσκεται στις ταινίες τρόμου , με μόνο τους κοινό γνώρισμα την ανοσία στον ιο που έχει πλήξει μια πολη μετατρέποντας την σε μια χαοτική κυριαρχία κατοίκων-zombies παλεύουν για επιβίωση στηριζόμενοι στην αλληλεγγύη.

Πρόκειται για ένα παιχνίδι «first person shooter» , στο οποίο θεωρεί κανείς ότι ακριβως λόγω του τρόπου διαχείρησης του , επέρχεται η δυνητική απόλυτη ταύτιση με τον ήρωα , κάτι το οποίο ανατρέπεται από το γεγονός της επιλογής εναλλαγής χαρακτήρα από ανθρώπου προς επιβίωση , σε μολυσμένου από τον ιο , μεταλλαγμενου πλεον ανθρωπου σε επιθετικό κτήνος που κατακλύεται από τα βασικά ενστικτα.Αυτό τελικά δίνει στον παίκτη περισσότερο τη χροια του αντικειμενικού παρατηρητή , παρ'όλο που η σκηνοθεσία του παιχνιδιού είναι τετοια που επιτρέπει τη στενοτερη σχέση και ταυτιση με τον εκάστοτε ήρωα.Η εναλλαγη μεταξυ των εκ διαμέτρου αντίθετων ρόλων, του απελπισμένου θηράματος και του πεινασμένου θύτη επιτρέπει στον παίκτη την εναλλαγή συναισθημάτων κατά τη διαρκεια της πλοκής.»άραγε πώς συνίσταται η αντιστοιχία της δραστηριότητας και της αντίληψης ενός υποθετικού σεναρίου με την πραγματικότητα μέσα από το πρίσμα της αρχιτεκτονικής σκέψης ; ίσως έγκειται στη σχέση της λογικής του σχεδιασμού ενός κτιρίου όπως αυτό κρίνεται απευθυνόμενο προς ένα πελάτη ή προς την κατοίκηση από τον ίδιο τον αρχιτέκτονα.Εγκειται στη διαφορετική θεώρηση , υποκειμενική ή αντικειμενική , των πραγμάτων.

Η κάθε συνεδρία του παιχνιδιού απαρτίζεται από τεσσερα κάθε φορα κεφάλαια,τα οποία έχουν ένα θέμα που συνήθως σχετίζεται με την περιοχή στην οποία λαμβάνει χώρα η δράση και μοιάζουν με επεισόδια σειράς στην τηλεόραση,όπου το επιτυχημένο τέλος κινηματογραφεί την απόδραση των ηρώων από την μολυσμένη περιοχή μέσω βοήθειας ανώτερων.Για τον Tschumi , ο χώρος , η κίνηση και τα γεγονότα είναι έννοιες αυτόνομες και οργανώνονται σαν μια σειρά κινηματογραφικών κάδρων, που μπορούν να συνδυασθούν με πολλαπλούς τρόπους και να δημιουργήσουν διηγηματικές ακολουθίες (σεκάνς). Κάθε κάδρο της ακολουθίας ενισχύει ή αλλοιώνει τα κομμάτια που προηγούνται ή έπονται , θυμίζοντας τη μέθοδο του κινηματογραφικού μονταζ.

The Manhattan Transcripts,Bernard Tschumi

Ένα σημαντικό στοιχείο που συνανταει κανεις είναι αυτό της μετατροπής μιας πόλης από την σχετική τάξη στην απόλυτη αναρχία λόγω έκτακτης ανατροπής των καθιερωμένων.Η μνήμη στην κίνηση,στους γνώριμους χώρους αποδεικνύεται σωτήρια και σ αυτή την περίπτωση. Η δράση κατά τη διάρκεια των επεισοδίων στο παιχνίδι μεταβάλλεται ανάλογα με την εμπειρία του παίκτη και τη συμπεριφορά του στην πορεία , ετσι αν και οι φορές επανάληψης του κάθε επεισοδίου σε περίπτωση ήττας και «θανάτου» από τους μολυσμένους είναι δυνητικά άπειρες,το τι συναντάει κανείς στην εξέλιξη της πλοκής κάθε φορά διαφέρει.Αυτό καθορίζει ουσιαστικά τη δημιουργία χαρτογράφησης της ψηφιακής περιοχής από τον παίκτη. ο Kevin Lynch αναφέρει ότι οι χρήστες κατανοούν το περιβάλλον με τρόπους συνεπείς και προβλέψιμους, οι οποίοι δυνητικά διαμορφώνουν «νοητικούς χάρτες».

Υπάρχει ισχυρός στο παιχνίδι ο χαρακτήρας της αλληλοβοήθειας τόσο μεταξυ των ηρώων που προσπαθούν να επιβιώσουν όσο και μεταξυ των μολυσμένων.Χωρις την από κοινού κάλυψη και τη συγκροτημένη άμυνα ή επίθεση , κατά περίπτωση , η επιτυχία είναι ανέφικτη. Στην πραγματικότητα , η συνεργασία μεταξύ των πραγμάτων, συμπεριφορών., κινήσεων είναι που δημιουργεί τις προυποθέσεις για την δημιουργία.Για την ολοκλήρωση ενός έργου, για την βιωματική κίνηση μέσα σε μια πόλη, κρίνεται τελικά απαραίτητη μεταξύ αλλων η συνεργασία ενός πολυπαραγοντικού όγκου που θα τα μεταφέρει από τον υπολογιστή,στην πραγματικότητα.